ေ တွးမိ ေ တွးရာ ၊

ေ ရးမိရေး ရာ ( ၁၃၀ )

( မိဘ ေ ကျး ဇူး )

Fathers Day အဖေ များ နေ့ အမှတ်တရ။

မိဘေ ကျး ဇူး ၊ ဆပ် ဖူး ကြ ပြီ လား ။

RIT ဆရာ ဦး ေ ကျာ် ဝင်း က ယ နေ့ ( 4 SEPTEMBER 2022 ) အဖေများ ေ န့ မို့ သူ့ဖေ အ ေ ကြာင်း ။ပြန် ေ ပြာင်းသတိတရနဲ့ ၊ အမှတ်တရ ထုတ် ေ ဖါ် ရေးပါတယ် .။

ဆရာ့ကို အားကျ ေ သာ် လဲ၊ ကျွန် တော့မှာတော့ ၊ ဘဝမှာ ေ ခတ္တ ခနလေးသာ ဆုံ ေ တွ့ ခွင့် ရခဲ့လိုက်တဲ့ ၊ ကျွန် ေ တာ့်အ ဖေ အ ေ ကြာင်း ကို ၊ ရှာ ရှာ ေ ဖွ ေ ဖွ ပြန် စဉ်း စားပြီး ပြန် လည် ထုတ် ေ ဖါ် ပြ လိုက် ပါ တယ် ။

ကျွန်တော်ခလေးဘဝ အသက် ၄ – ၅ နှစ်ခန့် အရွယ် မှာ ၊ အဖေ က တက် ကြွ တဲ့ လူငယ် ဘဝ ၊ အသက် ၂၀ ကျော် ခန့် ထင်တယ် ဆုံး ပါး သွားခဲ့ပါ တယ် ။အ ဖေ ဆုံးသွားလို့ အဖေနဲ့ အချိန် များများမတွေ့ခဲ့ရ ၊မနေခဲ့ရပါဘူး။

သတိတရ မှတ်မိ နေတာတစ်ခုတော့ ရှိနေ တယ်.။

ညောင်တုန်းမြို့မှာ ကျွန်တော် တို့ ငယ် စဉ် ညီ အစ်ကို ေ တွ ၊ ေ ဆွ မျိုး ေ တွ ရှ င်ပြုပွဲ လုပ်ခဲ့ ဘူးတယ်။ ရှင်ပြု ပွဲ . မှာအ ဖေ နဲ့ အတူ ရှိ ခဲ့တာကောင်းကောင်းမှတ်မိနေတယ်။ နွား လှည်းပေါ် မှာ မောင် ရင် လောင်း ကျွန်တော့်ဘေးနား မှာအ ဖေက ကပ်လျက် ထိုင် လိုက် ပြီး ၊ အဲဒီခေတ်က ညောင်တုန်းက မုန့်ဖုူးညိုလို့ ေ ခါ် တဲ့ မုန့် အဝိုင်း ယနေ့ဘီစကွတ်လို မုန့် တွေ လမ်းတစ်လျောက် လုံး သူ့သား စိတ်ညစ်ပြီး မငိုရအောင်၊ ဂျီမတိုက်အောင် ၊ စက္ကူ လိပ်လေးထဲက မုန့် ေ လး ေ တွ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ထုတ် ထုတ်ပြီး၊ ချော့မော့ နေ ခဲ့တဲ့ အ ဖေ့ကို မှတ်မိ နေတယ်. လှည်းပေါ် မှာ ကျွန်တော့ ဘေးမှာအ ဖေ ထိုင် လိုက် နေ ခဲ့တာ မှတ်မိ ေ န သေးတယ်.။

နွား ၂ကောင်နဲ့ နဲ့ အလှဆင် ထားတဲ့ လှည်းယာဉ် ကျော့ တွေနဲ့ အ ေ ရှ့ ပိုင်း ကနေ အ နောက်ပိုင်း လမ်းမကြီး တစ် ေ လျာက်မှာ တစ်မျြိ့လုံး ရှင်လောင်းလှည့် ခဲ့ကြ တယ်. ။

မြို့ပတ် ပြီး တော့ အပြန်မှာ၊ ညောင်တုန်းအ ေ ရှ့ ပိုင်း ရပ်ကွက် ၄၁ လမ်း ထိမ် ရပ် ကွက် ဓမ္ဗာရုံရှေ့ ပြန် ရောက် တော့ အဖေက သူ့သား ကျွန် တော့် ကို ချီ ပြီး ၊လှည်းပေါ်ကဆင်း တယ် ။အ ဖေ က ကျွန် ေ တာ့် အနားမှာ အ မြဲ ရှိ နေခဲ့တယ်.၊ ပြီးတော့ သင်္ကန်း ဝတ် တယ် ၊

ည နေ ပိုင်း တစ် ချိန် မှာ အဖေနဲ့အတူ ဓမ္မာ ရုံ မှာရှိနေစဉ် ၊ ဓမ္မာရုံ ေ အာက် လမ်း ပေါ် ဆင်းခါ၊ ကျွန်တာ်က မနေနိုင် ဆီးသွားချင်လို့ ကိုယ် မှာ ဘိုသီဘတ်သီ ရုံ ထား တဲ့ သင်ကန်း တစ်ခုလုံး ချွတ်ချပြီး ဓမ္ဗာရုံရှေ့လမ်းဘေး မှာခ လေးပြီပြီ အပေါ့သွားခဲ့ တာ ၊ မှတ် မိ နေတယ် ။ အဖေ ခင် ဗျာ မှာ သူ့သားငယ် လူမမယ် အရွယ် ကျွန်တော် ့ကို ကြည့် ပြီး ဆီး တည်ပေးတယ် ။ အောင့်သက်သက် နဲ့ ကိုယ်လုံးတီး လူပြန်ဖြစ်သွားတဲ့ သူ့သား ကို ကြည့်ပြီး သူချစ် တဲ့ သားဦး ခလေးမို့ ဘာမှတော့ မပြောပါဘူး ။.ကျွန်တော်ကလဲ ခလေးမို့ ခပ် တည် တည် ဘဲ ၊ ဘာမှမသိ ။ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလဲ ဂရုစိုက်ရ ကောင်းမှန်း မသေးတဲ့အရွယ် ။ ခ လေး ဆို တော့ ဘယ် သိမလဲ။ ရှင် လောင်းလှည့်် က ပြန် ရောက်လာကြပြီး ၊ဘောလယ် ပိုင်း ဓမ္မာရုံကို လာကြတဲ့ အမျိုး ေ တွ၊ မိတ် ေ ဆွ ေ တွက တော့ ၊ ဓမ္မာ ရုံပေါ် တက် ရင်း ၊ ဓမ္မာ ရုံ ေ ရှ့ လမ်းဘေး မှာ ေ တွ့တဲ့ ကိုယ် ရင် လောင်း ကိုယ် တုံးလုံးခလေး ငယ် နဲ့ အတူ အလုပ် ရှုပ်နေကြတဲ့ ကျွန်တော် တို့ သားအဖ ကို ကြည့် ပြီး ပြုံး ေ စ့ စေ့နဲ့ ကြည့်သွား နေကြတာ ပြန်သတိရမိပါတယ်.

နောက် မကြာခင်လ ေ တွ မှာ အဖေရန်ကုန်သွားလည်တယ် .။ ပြန် လာ ခဲ့ပြီး ညောင်တုန်းပြန် အရောက်မှာ ဆုံးသွးခဲ့ပါတယ် ။အ ဖေက သောက်စားတတ် သလားမသီ၊ ရန်ကုန်ကအပြန် နေ မကောင်း ဖြစ် ပြီး ၊ညီ မ တစ် ေ ယာက် နဲ့ သူ့ အစ်မ ေ တွ နဲ့ အတူ ၊သူ့အ ေ ဖ ၊အမေ ၊ နဲ့ သူ့ ဇ နီး ကျွန်တော် တို့အ မေ၊ ကျွန်တော် တို့ ညီ အစ်ကို ၂ ေ ယာက် တို့ကို ၊ အဖေက ငယ် ငယ် ရွယ် ရွယ် နဲ့ အပြီး တိုင် ခွဲ ခွါ သွားခဲ့ပါတယ်။ မြန်မာပြည် လွတ် လပ်ရေး ရ အပြီး ၅ နှစ် ခန့် အကြာ မှာ ဖြစ် တယ်။

. ညီဖြစ်သူ က ၁ နှစ်သား ခန့် ဘဲ ရှိသေး တော့ ဘာမှ မသိ ၊ အဖေဆိုတာသူ ဘာမှ မသိခဲ့ဘူး။အ ဖေ လို့ သူ မ ခေါ် တတ်သေး၊ စကားမေ ပြာ တတ် သေး တဲ့အရွယ် မှာ အ ဖေ မရှိတော့ဘူး ။

လူ့ဘဝမှာ လာ ဆုံ ေ တွ့ ကြ တဲ့ လူ ေ တွ ရဲ့ ဘဝအထွေထွေပါ။

ကံကုန် တော့လဲ ၊ ၊ ပြန်ကုန် ကြပေါ့ ။ ပြန်ဆုံစရာ မရှိကြ တော့။

အဖေများ နေ့လို့ ဆရာဦးကျော်ဝင်း ပြောပြ ၊ သတိ ပေး လို့ ၊ မိမိငယ် စဉ် လေးဘဝမှာ ကွယ် လွန် သွားခဲ့တဲ့အ ဖေ့ကို ပြန် သတိရလိုက်မိတယ်။

အ ဖေ ဆုံး တော့ ရန်ကုန်မှနေတဲ့ သူ့ အစ်မ အကြီးဆုံး ကျွန် ေ တာ့် အ ဒေါ်ေ တွ ထဲမှာ အကြီးဆုံးအ ဒေါ်ကြီးဒေါ်သန်းရီ က ၊ညောင်တုန်း အိမ်ရောက်တာနဲ့ ငယ် ငယ် နဲ့ ဆုံးသွားရ ရှာတဲ့ သူတို့ ညီ အစ်မ ၄ ေ ယာက် ရဲ့ တဦးတည်း သောမောင်လေးကိုကြည့်ပြီး ချုံးမဲချ ငိုပါလေ ရော ။ ကျွန်တော် မှတ် မိနေသေးတယ် .။

နောင်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ဖတစ်ဆိုး သား ညှီအစ်ကို ၊ ကျွန် တော် တို့ ကို အဒေါ် ေ တွ က ဘဲ၊ သူတို့ ေ မာင် ရဲ့ ခလေး ေ တွ ဆို ပြီး ၊ဆက်လက် ေ စာင့် ေ ရှာက်ပေးခဲ့ကြတယ်. ။ ကျွန်တော် တို့ ရဲ့ ငယ် ဘဝ ေ တွ ပါ ။

ကျွန် တော် အထက်တန်းပညာRIT စက်မှု တက္ကသိုဘ် တက်စ ပထမ ၃ နှစ်မှာ ရန်ကုန် ကြည့်မြင်တိုင်နေ ဒေါ်ကြီး အိမ် မှာ ၊ အ ဒေါ် ကြီး ရဲ့ မိသားစု သားသမီး ေ တ့ နဲ့ အတူ နေရ င်း ေ ကျာင်း တက်ခဲ့ရပါတယ် ။ စက် မှု တက္ကသို လ် ေ နာက် ပိုင်း ၃ နှစ် မှာ ၊ ပညာသင် ေ ထာက်ပံ့ ေ ကြး ရခဲ့ လို့ ၊အ ဆောင် မှာ ၃ နှစ်နေ ပြီး ၁၉၇၂ မှာ BE Civil ဘွဲ့ရ ပြီး ေ ကျာင်း ပြီးခဲ့ တယ် ။ . ၁၉၇၅ အိမ်ထောင် မပြုခင် အထိ ဒေါ်ကြီးအိမ်မှာဘဲ ေ နခဲ့ ပြီး ၊ ဆည် ေ မြာင်း အလုပ် ဝင် လုပ်ခဲ့ တယ် ။

ကျွန် တော့်အ ဖေ က လဲ သူ မဆုံးခင်ကညောင်တုန်းမြို့ပေါ် မှာ နာမည် ရ ပန်း တိမ်ဆရာ တစ် ဦးပါ။

အ ေ ဒါ် ကြိး အမျိုးသား အ ဖေ့ ယောက် ဖ ၊ ဘကြီးက ညောင်တုန်းမှာနေစဉ်ကတည်းက ပန်းတိမ်အတူလုပ်ခဲ့ကြတယ်။

မှတ်မိ ပါ သေးတယ် ။အ ဖေ ပန်းတိမ်ဆရာဘဝ ၊

အဖေက အ မေနဲ့ အိမ် ထောင်ကျတော့ အိမ်ခွဲနေ ခဲ့ကြတယ် ။အ ဖေကညောင်တုန်းအ နောက် ပိုင်း ပန်းတိမ် ဖိုမှာ အလုပ်သွားလုပ်ရ တယ်.။ အချိန် မ တော်၊ မိုးချုပ် ချိန် မှ အိမ် ပြန်လာ တတ်တဉ် ။ ပြန်လာရင် သူ့ ဇနီး ကျွန် တော့်အ မေကို မျက် နှာ ချို ေ သွး ဘို့နဲ့၊ သူ့သား တော် မောင် ကျွန် ေ တာ့် အတွက်နဲ့ ကျွန် တော်တို့ ညီ အစ်ကို ေ တွ စားဘို့ မု န့် ဝယ် လာတတ်တယ် ။ မှတ်မှတ် ရရ ခေါက်ဆွဲထုတ် ေ တွ မြို့ထဲက ဝယ် ပြန် လာတာ ကောင်းမှတ် မိနေ သေးတယ် ။

အဖေ့ ဓာတ် ပုံ အချို့ မှာ ေ တွ့ ခဲ့ ရ တော့ ၊အ ေ ဖ အလုပ် သွားတဲ့အခါ ၊ သူ့ခေတ် မှာ ၊ သူ အလုပ် သွားတဲ့အခါ ေ ကျာ့နေအောင် ဖီးလိမ်း ဝတ် စားသွားခဲ့ မယ် ထင် တယ်.၊ အ ဖေ ညမှာ အလုပ်က အိမ် ပြန်လာရင် အ ဖေ့ ပုံစံကို သတိထားမိ ခဲ့၊ မှတ် မိ နေ ပါတယ်. ။

ရှူး ဘိနပ် စီးတယ် .။ ဘန်ကောက် လုံ ချည် ဝတ်တယ်၊ ဆံပင်ကို ေ ကျ့ာေ န ေ ပြာင်နေ အောင် ဖြီးထားတယ်.၊ ဓာတ်ပု ံတစ်ပုံထဲမှာ လယ်ပင်းမှာ မာဖလာ ပတ် ထားသေး တယ် ။ ကျွ န် တော် အရွယ်ရောက် လာချိန် အသက် ကြီးလာချိန် ရုပ် ရှင် ဝါသနာပါလို့ ကြည့် ခဲ့ဘူးတဲ့ညောင်တုန်းသား ရုပ် ရှင် ဒါရိုက် တာ အ ေ ကျာ် အ မော် ကြီး ၊ ေ ရွှ ဒုံး ဘီ အောင် ရီုက်ကူး ခဲ့တဲ့ မြန် မာ ေ ကျာ် ရုပ် ရှင် ကားကြီးဖြစ်တဲ့ ဗိုလ် ေ အာင် ဒင် ရုပ် ရှ င်ကားထဲက ဗိုလ် ေ အာင်ဒင် ဝတ်ခဲ့တဲ့ စတိုင်မျိုး ဖြစ် နေတာ သတိပြု မိခဲ့တယ်.။အဖေဆုံးပြီး အိမ်မှာ ခ ေ လး ဘဝ ကျွန်တော် တို့ကစားနေကြတဲ့ အထဲမှာ ၊ စီးကရက် ထည့်တဲ့ သံဘူးခွံ တစ်ခုေ တွ့ ခဲ့ ဘူး တယ် ။အ ဖေ သောက် ခဲ့တဲ့ ၊ စီးဥရက်ဘူး လား မသိ ၊

အဖေတို့ ခေတ်ကညောင် တုန်း မြို့ ေ ရွှလောကမှာအ ဖေ့ကို မသိသူ ခပ် ရှား ရှား ဖြစ်ခဲ့တယ်.။ အဒေါ် ေ တွ ေ ပြာ ပြ ဘူးတာ ၊အ ဖေ လုပ်ထား တဲ့ ေ ကျာက် စီ လက် စွပ် ကို ကြိုက်သလီု ပစ် ေ ပါ က် ပါ ၊လက်စွက်မှာ ေ ရွှ နဲ့ကွပ် ထားတဲ့ ေ ကျာက် ပြုတ် မထွက် စေရဘူး လို့အ ဒေါ် ေ တွက ေ ပြာ ခဲ့ ဘူး တယ် ။

အဖေ မဆုံးခင်ကတည်းက အ ဒေါ် နဲ့ဘကြိးက ကြည့်မြင်တိုင် စကားဝါပင် လမ်းမှာနေ ပြီး ၊ ေ ရွှ ပန်းတိမ် လုပ် ပြိး ဘဝကို ရပ်တည်ကာ လေးွေ တ ပြုံကြီးနဲ့ အသက် ေ မွး ဝမ်း ေ ကြာင်းခဲ့ ကြတယ်၊

.ဘကြီးနဲ့ ေ ဒါ် ကြီးတို့က သူတို့ ရဲ့ သားသ မီး ေ တွ ပညာရေး လုံးပမ်း နေကြတဲ့ကြားက ကျွ န် ေ တာ် က ပါထပ်ဆင့်ပြီးအ ဒေါ်အိမ် မှာ RIT ပထမ ၃ နှစ်ကာလမှာ သွားေန ခဲ့ တယ် ။ အဒေါ် ေ တွ အစ် ကို ေ တွ ရဲ့ အ ထောက် အပံံ့ နဲ့ RIT ေ ကျာင်း တက်ခဲ့တယ်ာ။

ေရွှ ဆိုတာ ကလဲ ခေတ်အဆက်ဆက်မှာ တန်းဘိုးရှိ တဲ့ ပစ္စည်းပါ။

ဘကြီးက ကြည့်မြင်တိုင် မှာ ပန်းတိမ် လုပ်နေစဉ် ၊ သူ့ ခန္ဓာ ကိုယ် ေ ချွးသံရွှဲရွှဲပေါ် မှာ တစ်နေကုန် လွင့်စင် ကပ်ညီနေတတ်တဲ့ ေ ရွှ မှုံ ေ ရွှ စ ေ တွကို ပြန်၇ အောင် ေ ရ ချိုး ရင်တောင် ၊ ချိုးေ ရ ေ တွ ပြန် ခံ ပြီး ၊ရေထဲက ေ ရွှ မှုံ ေ တွကို ရ ေ အာင် ပြန် ယူ တတ် ခဲ့ တာ တွေ့ခဲ့ဘူးတယ်။

ပန်း တိမ်ဆရာအ ဖေ နဲ့ အတူ အလုပ် လုက်ခဲ့တဲ့ဘကြီးက ၊ နောင် မှာ ၊ ဦး နေဝင်းလက်ထက် နိုင်ငံခြားသား အင် ဒီးယန်း လူ မျိုး ေ တွ ကို ပြည်နှင်ဒဏ်ပေးချိ န် မှာ INDIA ပြန် မဲ့ အသိ မိတ် ေ ဆွ တစ် ဦး နေတဲ့မြို့ ထဲက အခ န်း ကို ေ စျး သင့် ဝယ်ပြိး ေ ပြာင်း ေ ၇ွှ့ နေခဲ့တယ်။ ေရွှ သမားပြီပြီနောင် မှာ ခေါက် ေ ရွှ ချွတ် လုပ်ငန်း ကို သင် ယူ တတ် ေ မြာက် လာ ေ တာ့ ၊ မြို့ ထဲက အိမ်သစ် မှာ ေ ရွှ ချွတ်လုပ်ငန်းလုပ် တယ် ။အောင်မြင်ခဲ့တယ် .။

ကျွန်တော် RIT. ေ ကျာင်းတက် နေစဉ် ကျွန် တော်တို့ ညီအစ်ကို ၂ ေ ယာက်အ ဒေါ် တို့မိသားစုနဲ့အတူနေရင်း ေ ရွှ ချွှ တ် လုပ် ငန်းမှာ နိုင် သ ေ ရွ့ ဝင် ကူ ညီ လုပ် ခဲ့ကြတ ယ် ၊အ ဖေကလဲ ပန်းတိမ်ဆရာ မို့ ၊ ေ ရွှ အလုပ် ေ တွ လုပ်နေတဲ့ ေ ရွှ မျိုး ေ တွ နဲ့ အတူ နေ ရင်း ၊ ေ ရွှ ကိုပင် ေ လာင် မြိုက် ေ စတဲ့ ၊ ေ ရွှ ချွတ်တဲ့ ငရဲမီး အပြင်းစား နိုက်ထရစ် အက်ဆ စ်၊ မိမိ လက် ကောက်ဝတ်မှာ အစက် က လေးကျ လို့ ထိမိ တာနဲ့ အသားကို ငရဲမီး အစား ခဲ့ရတာသေရာပါဒဏ်ရာ အဖြစ် ေ ရွှ မိသားစု ဝင် တစ် ေ ယာက် အဖြစ် အမှတ် တရ ယခုတိုင်ရှိ နေခဲ့ ပါတယ်။

ေ ရွှ မိသားစု ဝင် ေ တွ ပြီ ပြီ ၊ဒေါ်လာ အ ေ ကြာင်းမသိ သေးခင် လူငယ် ဘဝမှာ ဘာလုပ် လုပ် ဘာဝယ် ဝယ် ပစ္စ ည်း တန် ဘိုး ကို ေ ရွှ နဲ့ တိုင်း သုံး နေခဲ့ တတ် တာ ကြာ ပြီ ။

ေ ရွှ ပန်းတိမ်ဆရာ လုပ် ခဲ့တဲ့ ၊အ ဖေ့ အ ေ ကြာင်း ေ တွနဲ့ ။ သူ့ယောက်ဖ ေ ရွှ သမားကျွန်တော် တို့ ဘ ကြီး အ ေ ကြာင်း ေ တွ ပါ ၊ မိသားစု ေ ရွှ ချွတ် လုပ် ငန်းနဲ့ မြို့ ထဲမှာ ရိုးရိုး သား သားအေးချမ်းချမ်းနဲ့ လုပ်ကိုင်စား သောက်နေ ခဲ့ ပြီး ၊ ကျွန်တေ ာ် ့ RIT ပညာ ရေးကိုလဲအ ေ ထာက် အပံံ့ပေး ေ နခဲ့တဲ့ ဒေါ်ကြီး ခင်ပွန်း ဘကြီးခင် ဗျာ ၊ အဲ ဒီ ခေတ်ကတည်း က လုပ် ချင် ရာ လုပ် တတ် ကြတဲ့ နိုင်ငံ လူကြီး ဆို သူ ရဲ့ ၊ဘူဇဝါ စစ်ဆင်ရေး ဆိုပြိး ဗရမ်းဗဓါ လုပ် ရပ် ေ တွ ေ ကြာင့် ၊ မိသားစုနဲ့ အေးအေး ေ ဆးဆေး တစ်သက်လုံး ေ နလာခဲ့ တဲ့ ဘကြီး ခင် ဗျာ ၊ ၂၉။ မ်း၊လမ်း၃၀၊ မဂိုလမ်း တစ် ေ ကြာ က အခြား သော ေ ရွှ သမား မိတ် ေ ဆွ ေ တွအားလုံး လိုလို နဲ့အတူ ၊ အင်းစိန်တောရ မှာ ဘုမသိ ဘမသိ ဘာမှ မဆိုင် , ဘာမှန်းမသီ တစ်နှစ်ခန့် စံ မြန်း ေ နခဲ့ ကြရ တယ်. ။ ’အင်းစိန်က နှစ်ပြည့်လို့ ပြန်လာတဲ့ ဘကြီးက တော့ ၊အိမ် ပြန် ရောက် ေ၇ာက် ခြင်း ေရွှ ချွှတ် လုပ် ငန်းအ ပေါ် စိတ် ကုန် သွားပြိး . သူကိုယ် တိုင် ဆက်မလုပ်တော့ဘူး၊အခြား မိသားစု ဝင် ေ တွ ဖြစ်ကြတဲ့ ဦးလေးတ စ်။ယောက် နဲ့အတူသူ့သားကြီး အစ် ကိုကြီးတစ် ေ ယာက် တို့ကဆက်လက် ဦးစီး လုပ်ခဲ့ကြတယ် ။ ညီဖြစ်သူလဲ ဝင်လုပ်နေခဲ့ပြိးနောက် ၊ နှစ် များစွာ အကြာ မှာ , အလုပ် ေ တွ ရပ် နားခဲ့ကြပါတ ယ် .။ ေ ရွှ စိတ် ကုန် သွားခဲ့တဲ့ ဘကြီး ကတော့ ၊ နှင်းဆီ စိုက် ပျိုးရေး ကို ေ မြာက်ဥက္ကလာ မှာ သွား လုပ် ရင်း၊ ဖိုထိုး အချိန် ဖြုန်းခါ ၊ တရား ဘာဝ နာ လုပ် ရင်း ၊ အချိန် တန် အရွယ် ရောက် လို့ ဆုံးပါး သွားခဲ့ပါတ ယ် ။

ေရွှပနိးတိမ် ဆရာ ဖြစ်ခဲ့ဘူးတဲ့အ ဖေ နဲ့ ဆက်စပ်နေတဲ့ , ေ ရွှ မိသားစု တွေ ရဲ့ ၊ မဆလ ခေတ် တစ်ခေတ်က ေရွှ လုပ် ငန်းလော က အ ေ ကြာင်း ေ တွ ပါ၊

ကျွန် တော့်အဘို့ေ တာ့ ၊အ ဖေနေ့ အ မှတ် တရ အဖြစ် ပြနိုင် ၊ ကြွား နိုင် တာ တစ်ခုရှိ သေး တယ်.။

ရှားရှားပါး ပါး အဖေ့ ဓာတ် ပုံ ကို ပြန် ကြည့် ေ၇း ဆွဲ ထားတဲ့၊ ကျွန် ေ တာ့် ငယ် လက် ရာအ ဖေ့ပုံရှိ နေတယ်.။

အဖေ့ပုံ ပန်းချီနဲ့အတူ ၊ လွတ်လပ်ရေး မရ မီ အချိန် ၊ မြန်မာပြည် လွတ်လပ်ရေးရဘို့ ၊ အင်္ဂလိပ် နယ် ချဲ့ ရန် သူ ေ တွ ကို တစ်နိုငံလုံး ရုန်းကန် ပုန်ကန် လှုပ် ရှား ေ န ခဲ့ ကြ စဉ် ကာ လ ေ တွ က ၊အ ေ ဖ လူငယ် ဘဝ။ခ လေး အ ေ တွး နဲ့ ၊ စိတ်ကူး ပုံ ေ ဖါ် ေ ရး ခြစ် ထားခဲ့တဲ့အ ဖေ့ ငယ် လက် ရာ ပန်းချီ ကားလေး လဲ ရှိ နေပါတယ် ။ ကျွ န် ေတာ့် အသက် ထက်ပင် သက်တန်း ရှည် လျား တဲ့ အဖေ့ ရဲ့ ငယ်လက် ရာ ပန်းချီ ပုံ ေ လးပါ ။

မြန်မာပြည် လွတ်လပ်ရေး မရမီက အဖေရေးခြစ် ဆွဲခဲ့တဲ့ အမှတ် တရ ပန်း ချီ ပါ။

အ ဖေ များနေ့ကို ဂု ဏ် ပြု ပုံဖေါ် လိုက် ရ ပါ တယ် ခင် ဗျာ ။

မြန်မာပြည် အ ဝှမ်း ငြိမ်းအေး သာ ယာ ရှိ ကြ ပါ စေ။

အေးမြင့် (ညောင်တုန်း )

၄၊၉၊၂၀၂၂

ရည် ညွှန်း စာများ။

၁ ။ RIT ဆရာ ဦး ေ ကျာ် ဝင်း ၏ Facebook post ။

ဒီနေ့ Fathers Day ဆိုပဲ။

၂ ။ History : My Father and His Art by Aye Myint

၃ ။ Facebook ေ ပါ်က စာတစောင်

လူတွေဖြစ်နေလို့ ၊ လူအချင်းချင်း ၊ လူတွေနဲ့ထိတွေ့ဆက်ဆံကြပါ။

————

ရည် ညွှန်း (၁)

RIT ဆရာ ဦး ေ ကျာ် ဝင်း ၏ Facebook post

ဒီနေ့ Fathers Day ဆိုပဲ။

ကိုယ့်အဖေ သေသာသွားတယ်၊ တခါမှ ဘာအမှတ်တရမှ ခုခေတ်လိုမလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါ။

၁၉၇၅ RIT ဆရာအလုပ် (လုပ်သက်၃နှစ်ကာလ)လုပ်စဉ်က၊ ရတဲ့လခ လေးထဲမှ(၃၅၀-၂၅-၇၀၀စကေး) လကုန်အဖေ အမေ ဆီပြန်ပို့တဲ့ မန်နီအော်ဒါ ဖြတ်ပိုင်းလေး စာအုပ်တအုပ်ကြားက ထွက်လာလို့ အမှတ်တရ ဖတ်ကြည့်ပြီး သိမ်းထားခဲ့တာ။

အဖေ့လက်ရေးနဲ့လက်မှတ်ကလေး တွေ့ရတော့ပြန်သတိရပါရဲ့။ ခေတ်ကာလ တွေကြာညောင်းခဲ့ပြီ။

ခုတော့လဲ၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က အသက်၇၅ ဖါးသားကြီးဘဝ ဝယ်၊

“ဖါးသားဒေး ” အမှတ်တရ အဖေ အမေ ဓါတ်ပုံ ဟောင်းလေးတွေ နဲ့ တင်လိုက်ပါကြောင်း။ 😊😊😊😊😊

ရည် ညွှန်း ( ၂ )

History : My Father And His Art

An Ordinary Young Boy’s Hope

In a small town of Nyaungdone,

Ayeyarwady Region

For his mother country , Myanmar

for independence

and

for a future prosperous country

inspired by a young boy

before we got independence .

He is my father ,U Than Pe ,in Nyaungdone

who passed away

when I was young enough , about 4 years old.

I saved his pencil drawing ,

now about more than 70 years old

Older than my age indeed.

Reference

My Father

And

His Art

As a Young . Boy

Also Struggling

Like Others

For

His Country’s Independence

In His Young Days

In Our Native Town

Nyaungdone

Formerly known as Yandoon

Before

Our independence

In 1948

Before my Birth day

On

27/2/1949

Aye Myint ( Nyaungdone )

———-

——

ရည်ညွှန်း ( ၃ )

လူတွေဖြစ်နေလို့ ၊လူအချင်းချင်း ၊ လူတွေနဲ့ထိတွေ့ဆက်ဆံကြပါ။

AM

ပိုက်ဆံနည်းနည်းလွှဲပေးဘို့ အဖေနဲ့ ဘဏ်မှာ တစ်နာရီလောက်နေခဲ့ရတယ်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သည်းမခံနိုင်ဘဲ မေးလိုက်တယ်…

”အဖေ အင်တာနက်ဘဏ်စနစ်ကို ဘာလို့မဖွင့်တာလဲ။”

”ဘာလို့ဒီလိုလုပ်ရမှာလဲ”ဟု သူက မေးသည်…

”ဒါဆို ငွေလွှဲတာလိုမျိုး ကိစ္စတွေအတွက် ဒီမှာ တစ်နာရီလောက် ဖြုန်းနေစရာ မလိုပါဘူး။

အွန်လိုင်းမှာ ဈေးဝယ်တာတောင် လုပ်လို့ရတယ်။ အရာအားလုံးက လွယ်လိမ့်မယ်!”

”ဒီလိုလုပ်ရင် ငါအိမ်ကထွက်ရမှာမဟုတ်ဘူး” လို့ဖြေတယ်။

”ဟုတ်တယ်လေ လိုချင်တာတွေလည်း အိမ်ပေါက်ဝထိ ပေးမှာလေ ဘယ်လောက်အဆင်ပြေလဲ…” ပြောလိုက်တော့

အဖေကပြုံးပြီး

”ဒီဘဏ်ထဲကို ဒီနေ့ဝင်ကတည်းက သူငယ်ချင်း လေးယောက်နဲ့ တွေ့ပြီးပြီ။ အခုမှ ကောင်းကောင်းသိတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေနဲ့လည်း ခဏလောက် စကားစမြည်ပြောဖြစ်တယ်..”

” ငါတစ်ယောက်တည်းနေတယ်ဆိုတာ မင်းသိပါတယ်။ ငါလိုအပ်တာအစုဖွဲ့ပဲ။ ဘဏ်ကို လာရတာကို ကြိုက်တယ်။”

” တစ်ခါတုန်းက မင်းအမေ မနက်ခင်းလမ်းလျှောက်ရင်း လဲကျသွားတဲ့အခါ..ရပ်ကွက်ထဲက ကုန်စုံဆိုင်က သူ့ကိုမြင်ပြီး ငါနေတဲ့နေရာကို သူသိတဲ့အတွက် သူ့ကားနဲ့ ချက်ချင်းပဲ အိမ်ပြန်လိုက်ပို့တယ်။”

” လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်လောက်က ငါနေမကောင်းဖြစ်တော့ သစ်သီးဝယ်တဲ့ ဆိုင်ပိုင်ရှင်က ငါ့ဆီရောက်လာပြီး ကုတင်ဘေးမှာထိုင်ငိုတယ်။”

” အရာအားလုံးအွန်လိုင်းကပဲဆို လူတွေနဲ့ အထိအတွေ့ရနိုင်ပါ့မလား။”

လိုချင်တာ သက်သက်ရယုံမဟုတ်ဘဲ ငါနဲ့ဆက်ဆံနေတဲ့သူတွေကို ငါသိချင်တယ်။ရင်းနှီးချင်တယ်။

“နည်းပညာဟာ ဘဝမဟုတ်ဘူးငါ့သား။”

” စက်တွေနဲ့ပဲအချိန်မဖြုန်းပါနဲ့…လူတွေနဲ့လည်း အချိန်ဖြုံးပါ ” တဲ့။

Saya U Khin Zaw ( ဘာသာပြန်)

အဖေ့ကို လူပိုသဘောမထားပါနဲ့

************************

ဒေါက်…ဒေါက်…. ဒေါက်….

တံခါးခေါက်သံကြားလိုက်သည်….

ပြီး …

အပြင်မှ အဖေ့ ခေါ်သံကိုပါကြားလိုက်ရသည် …

❝ငါ့ သား အဖေမင်းကိုပြောစရာရှိလို့❞

အလုပ်မှအဆင်မပြေမှုများရှိနေ၍ …. စိတ်မကြည်လင်နေသဖြင့်….

ကျွန်တော် အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် ပြန်အော်ပြောမိသည် ၊

❝ နောက်မှပြော အဖေ ကျွန်တော် အလုပ်ကပြန်လာတာ စိတ်ပင်ပန်း၊ကိုယ်ပင်ပန်းနဲ့ …❞

စိတ်တိုမိတာတော့ အမှန်ပင်…

အပြင်မှ အဖေ့အသံမကြားရတော့ သူ့အခန်းပြန်သွားပြီးထင်၊

အဖေ့ အသက်က ၈၅ ရှိပြီ ၊

တခါတခါ သူငယ်ပြန်တတ်သည်။ သူငယ်ပြန်ပြီဆိုလျှင် ကျွန်တော်တို့ စိတ်ညစ်ရသည် ၊ သူ့ကို မနည်းထိန်းရသည် ၊ ချီးပါ၊သေးပေါက် ၊ ထမင်းကျွေးတာက အစ ကလေးတယောက်လို ပြုစုနေရသည် ။

တခါတလေလည်း တယောက်တည်း ဟိုပြောဒီပြော ပြောနေတတ်သည်။

ပြန်ကောင်းသည့်အခါဆိုလည်း သူ့ဟာသူ ပုံမှန်ဖြစ်နေသည်။

စိတ်ပူစရာတော့မလို…..

ခုတလော သူငယ်ပြန်နေသည်ကများသည် ။

ပြန်ကောင်းချိန်တောင်သိပ်မတွေ့ရတော့ ၊

တအောင့်ကြာသော် ငါးနှစ်သား ကျွန်တော့သား သူရ က စာရွက်ခေါက်လေးတခုယူလာပြီး…

❝ဖိုးဖိုး ကပေးခိုင်းလိုက်တယ် အဖေ့အတွက် …❞

ကျွန်တော်လည်း အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ မဖွင့်ကြည့်ဘဲ စားပွဲပေါ်တွင် ပစ်တင်ထားလိုက်သည် ….

အဲဒီနောက်ပိုင်း အဖေ လုံးဝ ပြန်မကောင်းလာတော့ပါ။

ဆိုးသထက်ဆိုး၍သာနေပါတော့သည် ။

ကျွန်တော် တို့လည်း သူ့အတွက်ကြောင့် စိတ်သောကရောက် ကိုယ်ဒုက္ခရောက်ခဲ့ကြရသည် …..

ဒီလိုနှင့် ခြောက်လလောက်ကြာပြီးသော်….

အဖေလည်း … ကွယ်လွန်သွားလေသည်။

သူကွယ်လွန်သွားတော့ မိသားစု အားလုံးဝမ်းနည်းကြသည်။ ငိုကြယိုကြသည် ။

သူဆုံးသွားပြီး နောက်ပိုင်း ကျွန်တော်တို့လည်း

အပူကင်းသလိုခံစားရသည် ၊ အရှုပ်ထုပ်ကြီးရှင်းသွားသလိုလည်းခံစားရသည်။

အဖေဆုံးပြီး

တစ်နှစ်လောက်ကြာသော် ….

တစ်နေ့

ကျွန်တော် အိမ်ခန်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရင်း စားပွဲခုံ အောက် ချောင်ကြိုချောင်ကြား မှ ဖုံထူထူတက်နေသော စာခေါက်လေးတခုတွေ့မိသည် ။

ဘာစာများလဲ ဆိုသောစူးစမ်းစိတ်ဖြင့်ဖွင့်ကြည့်မိသည်။

သို့

ငါ့သား

အဖေမင်းကိုပြောချင်တဲ့စကား..

အဖေ ပြန်ကောင်းနေတုန်း

စာနဲ့ရေးထားလိုက်တယ် …

ငါ့သားဖတ်မိပြီးရင် အဖေ့ အပေါ် စိတ်ရှည် နားလည်ပေးလာမယ်လို့ အဖေ မျှော်လင့်မိပါတယ်….

သားရေ

အဖေ အသက်ကြီးပြီ၊ တခါတခါ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘယ်သူမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး ….

မင်းတို့ မွေးကင်းစ အရွယ်တုန်းကလိုပေါ့။

သားရေ

အဖေအသက်ကြီးပြီ၊ သွားလာလှုပ်ရှားရတာ နှေးဖင့်လာတယ် ။

အပြောအဆိုတွေကလည်း ဝိုးတိုးဝါးတား ဖြစ်လာတယ်။

စိတ်ရှည်ပေးပါ၊

မင်းတို့ ငယ်ငယ်တုန်းက လမ်းလျှောက်တတ်အောင်၊ စကားပြော တတ်အောင် အဖေတို့ စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ သင်ပေးခဲ့သလိုပေါ့။

သားရေ

အဖေအသက်ကြီးပြီ၊ အဖေ့ရဲ့တည်ရှိနေမှုဟာ မင်းတို့အတွက် ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး ဖြစ်ရင်ဖြစ်နေမိမယ်….

ဒါပေမယ့် အဖေကတော့ မင်းတို့လေးတွေ လူ့လောကထဲကို အမေ့ဗိုက်က စထွက်လာကတည်းက ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး လို့ တခါမှ မထင်မိခဲ့ဖူးပါဘူး။

သားရေ

အဖေ ဒီလိုပြောတယ်ဆိုတာ မင်းတို့ရဲ့ တန်ပြန်ကျေးဇူးကို လိုချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး။ သေခြင်းတရား ဆိုတာ အဖေနဲ့ မဝေးတော့ပါဘူး။

မသေခင်လေးမှာ ငါ့သား၊ငါ့သမီး ငါ့မြေးလေးတွေနဲ့ ပျော်ပျော်ပါးပါး လူ့ဘဝရဲ့ နေဝင်ချိန်လေးကို ခံစားစံစားချင်တာပေါ့။

သားရေ

အဖေသေသွားတဲ့အခါ ဝမ်းမနည်းပါနဲ့ ငိုကြွေးမနေပါနဲ့

မိဘကျေးဇူးကို သိနားလည်တတ်တဲ့ သား၊သမီး တွေဟာ

မိဘ အသက်ရှင်နေတဲ့အချိန်မှာ အတတ်နိူင်ဆုံးနဲ့ အစွမ်းကုန် ပြန်လည်ပြုစုစောင့်ရှောက်ခဲ့ကြတဲ့အတွက် သူတို့မှာ နောင်တရစရာ ဆိုတာမရှိပါဘူး။

သားရေ

အဖေသေသွားတဲ့အခါ မင်းတို့ရဲ့ သိတတ်နားလည်မှု၊ အမျှပေးဝေမှုနဲ့အတူ ကောင်းရာသုဂတိသို့လားမှာပါ။

သားရေ

မင်းတို့ တစ်တွေအားလုံး စိတ်၏ချမ်းသာခြင်း၊ကိုယ်၏ကျန်းမာခြင်းနှင့် ပြည့်စုံနိုင်ကြပါစေလို့ပဲ …. အဖေဆုတောင်းပြုနိုင်ပါတော့မယ်။

အဖေ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

စာကိုဖတ်မိပြီး ကျွန်တော် ထိန်းမနိူင်သိမ်းမနိူင် ဟစ်ချုံးချ ငိုကြွေး မိသည်။

ရက်စွဲ က သားလေးသူရ ကျွန်တော့်ကိုစာ လာပေးသောရက်ပင် …

ကျွန်တော် အရမ်းနောင်တရမိသည် ၊

ကိုယ့်ကိုယ်ကို လည်း အပြစ်တင်လို့မဆုံးပေ ၊ တကယ်လို့ အဲဒီနေ့သာ စာကိုဖတ်ဖြစ်မယ်ဆိုရင်

ခုချိန်မှာ ကျွန်တော် နောင်တရစရာ မလိုတော့ပါ။

အနည်းဆုံးတော့ သူအသက်ရှင်နေစဉ်အတွင်း

ကျွန်တော် အရင်လို မငြိုငြင်တော့ဘဲ ဝမ်းပန်းတသာ သူ့ကို ပြုစုစောင့်ရှောက် မှာတော့ ဧကန်မလွှဲပါ။

↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝↝

❝မိဘ ဆိုတာ မသေခင်လုပ်ကျွေးပါ၊ သေမှ မငိုပြပါနှင့် ❞

ဆိုတဲ့စကား ကျွန်တော်တို့အားလုံး ကြားဖူးကြမှာပါ

ဆိုတဲ့စကားအတိုင်း မိဘကို

လုပ်ကျွေးပြုစု ကြပါတယ် ၊ ကျေးဇူးဆပ်ကြပါတယ်။

ကောင်းတာကျွေးတယ် ၊ အားဆေးကောင်းတွေ ဝယ်ပေးတယ် ၊

သွားလာချင်တဲ့ နေရာတွေ လိုက်ပို့ပေးကြတယ် ၊ ကျန်းမာရေး အစစအရာရာ လိုလေသေးမရှိအောင် ဂရုစိုက်ပေးကြတယ် ။

ဒါတွေနဲ့တင်ပြည့်စုံပြီလား …. ဟုတ်ကဲ့ မလုံလောက်သေးပါဘူး။

အဓိက ကတော့

သူ့တို့အပေါ် စိတ်မရှည်တာတို့၊

သူတို့ကို အလေးမထားတာတို့ မလုပ်မိပါစေနဲ့ …

အားတဲ့အချိန်တိုင်း သူတို့ကို အဖော်ပြုပေးပါ

အနေဝေးတဲ့သူများ အချိန်ရတိုင်း သွားကြည့်ပေးကြပါ

သူတို့မှာ ဂုဏ်ယူစရာဆိုလို့

ငါ့သား ၊ငါ့သမီး ငါ့အပေါ် ဂရုစိုက်တယ် လေးစားတယ်

ဆိုတာပဲ ရှိပါတော့တယ်။

လူအိုကို လူအိုလို သဘောထားပါ။

လူပို လို့သဘောမထားမိကြပါစေနဲ့။

Credit: သူငယ်ချင်း

Photo

U Zaw Win.